حس وزش باد درلحظه های بامداد
مرا کشاندبه اوج احساسات
چشمانم پر زاشک ز وهم وخیال
فکر نبود تو در بیکران ماه
چشمک زد ناگاه شهاب تنهایی
فکرت رها باد ای همه زیبایی
چون نیستی در بر گمان مبر تنهام
هر لحظه بایادت روشن شود دنیام